KARABORSA

İmam Sadık (a.s) ailesinin masrafları artmıştı. İmam, çalışmak ve ticaret yapmak yoluyla, evin masraflarına, cevap vereceğini düşünüyordu. Bin dinar sermaye hazırladı ve Musadif isimli oğluna, “şu bin dinarı al, Mısır’a ticaret ve yolculuk yapmak için, hazırlan” dedi.

Musadif o parayla, Mısır’da tutulan mallar nevinden, bir miktar satın aldı ve aynı cins malları taşıyan tüccarlardan kurulu bir kervanla, Mısır’a doğru hareket etti.

Mısır’a yaklaştıkları zaman Mısır’dan çıkmış başka bir tüccar kafilesiyle karşılaştılar. Vaziyeti birbirlerinden sordular. Konuşmalar arasında, “son zamanlarda Musadif ve arkadaşlarının taşıdıkları mal, iyi pazar bulmuş ve az bulunan mallardan olmuştur.”denildi. Mal sahipleri iyi talihlerinden çok memnun oldular. Tesadüfen o mallar, halkın ihtiyaç duyduğu şeylerdendi. Halk çaresizdi ve oradaki malları her ne kıymete oka olmaya mecburdu. Mal sahipleri bu haberi işitince sevindiler ve yüzde yüz kardan aşağı, mal satmamak için birbirleriyle anlaştılar.

Gittiler ve Mısır’a girdiler. İstedikleri şey, öğrendikleri gibiydi. Birbirleriyle yaptıkları anlaşmaya göre karaborsa vücuda getirdiler ve malları kıymetlerinin iki mislinden aşağı satmadılar.

Musadif, net bin dinar karla Medine’ye döndü. Memnun bir şekilde İmam Sadık (a.s)’ın huzuruna gitti ve her birinde bin dinar bulunan iki keseyi İmamdın önüne bıraktı. İmam “bunlar nedir?” dedi. “Bu iki keseden, birisi bana verdiğiniz sermayedir, diğeri sermayeye eşit, elde edilen net kazançtır”.

İmam, kar fazladır, söyle bakayım bu kadar fazla karı nasıl kazanabildiniz?

-     İş şöyle oldu: Mısır yakınında, ticaret mallarımız orada az olduğunu öğrendik. Yüzde yüz net kardan aşağı satmayacağımıza dair birbirimizle anlaştık.

-     Sübhanallah Böyle yaptınız demek. Müslüman halk arasında karaborsa yapmak için sözleştiniz. Net kar asıl sermayeye eşit olmadan satmayınız diye anlaştınız. Hayır, böyle kazanç ve ticareti asla istemem.

İmam,sonra, iki keseden birini alarak “bu benim sermayem dedi, diğerine dokunmadı ve “benim onunla işim yok” buyurdu.

O zaman “Ey Musadif, kılıç savurmak, helal kazançtan kolaydır” dedi.[1]

[1] - Ya Musadif Mücadelet üs-Süyuf Ehvenu min Taleb il-Helal, Bihar ül-Envar, c. 11 Kompani basımı, s. 121.

 

 

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76]