Bismillahirrahmanirrahim

Soru-626: Hocam, Perşembe günü geceden Cuma namazı vaktine kadar ölmüş bedenlerin ruhlarının aramıza gelip özellikle kendi evlerini ziyaret ettikleri doğru mu?

Cevap-626: Bu konuda nakledilen hadislerden bazı örnekler şöyledir:

1- Bihâru'l-Envâr'ın 3. cildinde ve el-Kâfî'de nakledilen bir hadisin özeti şöyledir:

Berzah âleminde ruhlar, akrabalarının ziyaretine giderler; bazıları her gün, bazıları iki günde bir, bazıları da iki cumada bir, ayda bir, bazısı da yılda bir defa. Bu farklılık onların makamlarının darlık ve genişlik durumuyla ilişkilidir.

2- İmam Musa Kazım (a.s): “Her (vefat etmiş) mu’min, her Cuma günü kendi ailesine uğrar. Onları hayır üzere görürse Allah’a (azze ve celle) hamd eder. Öyle görmezse istiğfar ve istirca eder (‘inna lillah ve inna ileyhi raciun’ der).” (Sefinetü’l-Bihar, c.2, s.554)

3- Bir hadiste şöyle geçer: “Ölüler Ramazan ayının her Cuma günü (ailelerinin yanına) gelir; durup hüzünlü bir sesle ve ağlayarak şöyle seslenirler: ‘Ey eşlerimiz, ey çocuklarımız, ey akrabalarımız, bize bir şeyle merhamet eyleyin. Allah size merhamet etsin. Bizi hatırlayın ve dualarınızda unutmayın. Bize ve bizim yalnızlığımıza acıyın. Biz dar bir hapiste, uzun bir kederde ve zorlukta kalmışız. O halde bize merhamet edin ve bize dua etmede ve bizim için sadaka vermede cimrilik yapmayın. Hiç şüphesiz siz de yarın bileceksiniz ki, sizin elinizde olan fazlalıklar, önceden bizim de elimizdeydi ama biz Allah’a itaat yolunda onları harcamıyor ve hak hukuka riayet etmiyorduk. Böylece onlar bize vebal, başkalarına menfaat olarak kaldı. Ne olursunuz bir dirhem, bir ekmek yada bir ekmek parçasıyla da olsa bize iyilik edin!’ Sonra şöyle seslenirler: ‘Çok geçmeden kendi halinize ağlayacaksınız ama fayda vermeyecek. Nasıl ki biz şimdi ağlıyoruz ve hiçbir faydasını görmüyoruz. Bizim gibi olmadan (ahiretiniz için) çaba gösterin.” (Sefinetü’l-Bihar, c.2, s.554)

4- Resulullah’tan (s.a.a) şöyle nakledilmiştir: “Mu’minlerin ruhları her Cuma dünya semasında evlerinin hizasına gelip her biri hüzünlü bir sesle ağlayarak şöyle seslenir: ‘Ey benim eşim, ey evlatlarım, ey babam, ey annem ve ey akrabalarım, bir dirhem parayla yada bir giysiyle de olsa bize acıyın ki Allah size cennet elbisesinden giydirsin.” Sonra Resulullah ağladı, biz de onunla birlikte ağladık. Öyle ki ağlamanın şiddetinden konuşamadı. Daha sonra şöyle devam ettiler: “ Onlar sizin din kardeşlerinizdirler. Nimet ve sürurdan sonra şimdi toprak olup çürüyüp gitmişler. Kendi hallerine feryat edip ağlıyorlar ve şöyle diyorlar: ‘Eyvahlar olsun bize! Eğer elimizde olanları Allah’ın itaati ve rızası doğrultusunda harcasaydık, o zaman size muhtaç olmazdık.’ Sonra üzüntü ve pişmanlıkla geri dönerken şöyle seslenirler: ‘Ölüler için sadaka vermede acele edin.” (Sefinetü’l-Bihar, c.2, s.554-555)