Bismillahirrahmanirrahîm…

Sorular – 461:

1. Soru: (Furu id-Dîn)

a) Namaz ne zaman farz oldu? Zira Hz. Muhammed (s.a.a.) peygamberlik görevine başlayınca, daha henüz Namazlarda şart olarak okunan Fatiha suresi kendisine vahiy olarak nazil olmamıştı. Oysa Hz. Peygamber efendimiz (s.a.a.) daha ilk peygamberlik cağında Namaz kılıyordu. Yoksa Namaz 23 senenin (yani Hz. Peygamberimizin (s.a.a.) Nübüvvetinde) zaman içinde mi giderek şekil aldı?

Cevap:

Namazın farz oluşu ümmete miraçta olmuştur. Ama Resulullah (s.a.a) ve Emirülmuminin (a.s) ondan önce de ibadet ediyor ve namaz kılıyorlardı. Ama tam şimdiki namaz gibi değil. Bazı rivayetlerden anlaşılan o namazlar tek rekatlı idi. Bazısından da rükusu olmadığı anlaşılıyor. Her halükarda ibadet ediyorlardı. Ama keyfiyet ve kemiyeti bir miktar farklı idi. Ve detaylar hakkında fazla bir bilgimiz yoktur.

b) Neden namazlarda teşehüd okunurken, Hz.Muhammed’e (s.a.a.) ve onun pak-temiz Ehl-i Beytin’e (a.s.) salavât gönderiyoruz? Herkesin bildiği gibi, Hz. Muhammed (s.a.a.) “Ben nasıl namaz kılıyorsam, sizlerde öyle kılın.“ diye bir hadis var. Madem öyle ise, neden Hz. Peygamber efendimiz (s.a.a.) namazlarda kendi kendine ve kendi ailesine salavât göndersin ki? Bu biraz tuhaf bir durum değil mi? Yoksa eğer teşehhüd’de hiç kendi kendine salavât göndermemişse, neden bugünkü namaz şekli böyle tür değişikler içeriyor?

Cevap: Bunun ne sakıncası vardır ve neresi tuhaftır? Namazın sonunda da biz Esselamu aleyna ve ala ibadillahissalihin (Selam olsun bize ve Allah’ın Salih kullarına) diyoruz ve kendimizi de salihlerle birlikte selamlıyoruz.

2. Soru: (Isâ a.s.)

İmam Mehdi (a.f.) zuhur edince, Hz. İsâ (a.s.) İmam-ı Zamana yardım edecektir. Şayet, Hz. İsâ (a.s.) tekrar dönerse, o zaman kendisi son peygamber olmuyor mu? Eğer öyle ise, o zaman Hz. Muhammed’e (s.a.a.) nasıl “Hatem-ül Enbiya” deniliyor? Bu bir çelişki değil mi?

Cevap: Hz. İsa (a.s) nazil olduğunda yeniden peygamberlik görevi ifa etmek için nazil olmayacaktır. Onun görevi İslam’ın hakkaniyetini ilan etmek ve Hz. Mehdi’ye yardım etmektir.

3. Soru: (Kur’ân-ı Mecid)

Merhum Abdulbakiy Gölpınarlı kendi Kur’ân mealında (İran Ensariyan Yayınları) Tövbe Sure hakkında kısaca şöyle yazıyor: „…Kahrı belirterek başladığından, yahut bundan önceki sûreden ayrı oldugu şüpheli bulunduğundan Rahman ve Rahîm adlarını muhtevi bulunan Besmele bu sûrede yoktur.“ Kur’ân-ı Mecid (haşa) şüphe ve zann üzerine mi cem edildi ki, merhum A. Gölpınarlı böyle bir cümle kullandı? Yoksa esas olan ve Besmele’nin 9. Sure’nin başında geçmemesinin sırrı nedir?

Cevap: Bazı alimlere göre Kur’an-ı Kerim fazlalık veya eksiklik açısından korunmuştur. Ama ayet veya surelerinin yerleştirilmesi konusunda kesinlik yoktur ve tasarruf edilme ihtimali vardır. Bazılarına göre ise böyle değildir. Tevbe suresinin başında besmelenin olmamasının nedeni hakkında yaygın görüş şudur ki bu surede kafirlere ve müşriklere karşı Allah-u Teala’nın kahr u gazabından bahsedildiği için bununla uyuşmayan ve Allah’ın rahmetinden bahsedilen besmele getirilmemiştir.

4. Soru: (İrfan)

Şia’ya göre acaba büyük ’Arif Hz. Mevlana Celal ed-Dîn Rumi kendisi Şiî/Caferî mi idi? Ehl-i Beyt Mektebi’nin bu zat hakkında düşüncesi nedir?

Cevap: Bir çok alime göre Mevlana ve İbn-i Arabi gibi arifler şiadır. Eserlerinde Sünnileri teyid eden bazı sözler ise,  ya takiyyeten söylenmiştir, ya da sonradan başkaları tarafından eklenmiştir.

5. Soru: (İmam Mehdi a.f.)

Ehl-i Sünnet kaynaklarında geçen, Hz.Mehdi’nin (a.f.) zuhurun alametleri hakkındaki rivayetler Ehl-i Beyt Mektebi’nin açısından ne kadar güvenilir sayılıyorlar?

Cevap: Ehlibeyt kaynaklarında sağlam senetlerle nakledilenlerle örtüşenler doğrudur, olmayanlar hayır. Onlarda olup da bizde olmayanlar, doğru olabilir de olmayabilir de.