Bismillahirrahmanirrahim

     Soru-162:Hocam gayretinizden dolayı tebrik ederim. Benim takıyye ile alakalı bir sorum olacak: İslamiyet'in ilk yıllarında belki de en başlarında olan olaylarla alakalı. Ebuzer Gifari Mescid-ül Haram'da müşriklere, putperestlere feryat ederek tevhidi ilan etmesi, yine malumunuz Bilal-i Habeşi'nin kızgın kumlara yatırılıp göğsüne taşlar koyulması ve onun bütün bunlara rağmen ehad, ehad demesini ve bu sıkıntıların Allah Resülü'ne iletildiği anda da o sahabelerine sabır tavsiye etmesi gibi çok hadiseleri göz önüne aldığımız zaman takıyyeyi nasıl ve ne şekilde anlayabiliriz? Tabi Ammar'ın başından geçenleri de nazari itibara alarak…

Cevap-162: Muhterem kardeşim, 100 ve 101. soruların cevabında da açıklandığı üzere takıyye yerine göre farz, yerine göre müstehap, yerine göre mübah, yerine göre haram ve yerine göre mekruh olabilen şer’i bir hükümdür.  Bir çok yerde takıyye bir ruhsat (mübah bir hüküm) olarak karşımıza çıkmaktadır. Yani isteyen bu İlahi ruhsattan istifade eder, istemeyen etmez. Kanımız o ki sizin bahsettiğiniz durumlarda da bu bir ruhsattı ve bazıları bu ruhsattan istifade etti, bazıları ise etmedi. İstifade eden de yanlış bir iş yapmamıştır, etmeyen de. Elbette mümkündür ki ruhsatı kullanmayıp bunun zorluklarına katlanan  kimselerin, sevap ve mükafatları, kullananlardan daha fazla olmuş olsun.

Bir de tam olarak araştırmamakla birlikte, Ebuzer ve Bilal gibilerin takıyye ruhsatından istifade etmemeleri, bu hükmün o ana kadar henüz inmemiş olmasından da kaynaklanabilir.