77. Ali bin Hüseyin’den, babası ve dedesi İmam Ali’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  Sizlerin bana itaat etmenizi Allah farz kıldı ve sizlerin bana karşı asi olmanızı nehyetti. Ben de sizlerin benden sonra Ali'ye itaat etmenizi farz kılıp, ona asi olmanızı sizlere nehyediyorum. Ali benim vasim ve varisimdir. Kendisi bendendir, ben de ondanım. Onu sevmek imandir ve onu buğz etmek ise küfürdür. Ali'yi seven beni sevmiştir ve onu buğz eden ise beni buğz etmiştir. Ben kimin mevlası ise Ali de onun mevlasıdır, ben de her kadın, erkek müslümanın mevlasıyım. Ben ve Ali bu ümmetin babalarıyız. (Sayfa: 123)

 

78. İmam Cafer-i Sadık, babası ve dedelerinden, İmam Ali’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ey Ali, sen benim kardeşim, varisim ve vasimsin. Seni seven beni sevmiştir ve seni buğz eden beni buğz etmiştir. Ey Ali, ben ve sen bu ümmetin babalarıyız. Ey Ali, ben ve sen ve evladından olan imamlar dünyada seyyid ve ahirette melikleriz. Her kim bizleri tanırsa Allah'ı tanımıştır ve her kim bizleri inkar ederse Allah'ı inkar etmiştir.” (Sayfa: 123)

 

79. Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ey Ali, sen benim kardeşim, safiyim, vasim, vezirim ve eminimsin. Sen benden Harun’un Musa’ya olan menzilesindesin, ancak şu farkla ki, benden sonra peygamber yoktur. Her kim seni sevip ölürse, Allah o kişiye iman ve eman ile hatmedecektir. Her kim seni buğz edip ölürse, o kişiye İslam’dan bir nasip olmayacaktır.” (Sayfa:124-125)

 

80. Ebu Zer’den o da İmam Ali’den naklen Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Cebrail inip bana dedi ki: Ey Muhammed, Allah; Ali'yi ve sevenlerini sevmeni emretti.” (Sayfa: 125)

 

81. İbn-i Abbas’tan naklen Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ya Ali! Halk arasındaki misalin, Kur’ân’daki “Kulhuvallahu ehed” suresine benzer; kim onu bir defa okursa, adeta Kur’ân’ın üçte birini okumuştur; kim onu iki defa okursa, adeta Kur’ân’ın üçte ikisini okumuştur; kim onu üç defa okursa, adeta Kur’ân’nın hepsini okumuştur. Ya Ali, sen de böylesin! Kim seni kalbiyle severse, imanın üçte birini elde etmiştir; kim kalbi ve diliyle seni severse imanın üçte ikisini elde etmiştir; kim seni kalbi, dili ve eliyle severse imanın hepsini elde etmiştir. Beni hak olarak peygamber gönderen Allah’a ant olsun ki, eğer yeryüzünün ehli, gök ehli gibi seni sevmiş olsaydı, Allah onlardan bir kişiyi bile ateşle azap etmezdi.” (Sayfa: 125)

 

82. Abdullah bin Abbas dedi ki: “Allah’ın kitabında Ali hakkında indiği kadar hiç kimse hakkında (ayet) inmemiştir.” (Sayfa: 125)

 

83. Asbağ bin Nebate’den Hz..Ali (as) şöyle buyurdu: “Kuran dört çeyrek indi: Bir çeyrek bizim hakkımızda, bir çeyrek düşmanlarımız hakkında, bir çeyrek sünen ve örnekler, bir çeyrek de farzlar ve hükümler hakkında inmiştir.”  (Sayfa 126)

 

84. İbn-i Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Ali, sen havuzumun ve sancağımın sahibisin ve sen benim kalbimin sevgilisisin. Sen benim vasim, ilmimin varisi ve tüm peygamberlerin ilim yerisin. Sen Allah'ın yeryüzündeki güvendiği ve  insanlar üzerinde onun hüccetisin. Sen imanın rüknü ve İslamın direğisin. Sen, zifri karanlığın aydınlığı ve hidayetin nurusun. Sen aşikar, belli olan yol ve dosdoğru olan sıratsın. Sen elleri ve ayakları temiz olan insanların önderi ve müminlerin melikisin. Ben kimin mevlası isem sen de onun mevlasısın. Ben ise her erkek ve kadın müminlerin mevlasıyım. Seni ancak temiz doğumlu bir kişi sever ve ancak kötü doğumlu olan kişi buğz eder. Miraç’ta Allah beni katına aldığında bana şöyle bildirdi: Ey Muhammed, Ali'ye benden selam söyle ve bildir ki, kendisi evliyamın imamı ve bana itaat edenlerin nurudur. Ona bu keramet kutlu olsun. (Sayfa: 133)

 

85. Hz. Ali Hendek gününde Amru bin Vedd’i öldürdüğünde Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: “Ali’nin Hendek günündeki darbesi, ümmetimin Kıyamet Günü’ne dek bütün amellerinden daha üstündür.” (Sayfa 137)

 

86. “Allah müminlere  kifayet etti” (Ahzap Süresi 25. Ayet)

      Ebu Naim el-Hafız senedinde,  Abdullah bin Mesud dedi ki: Hz.Ali Hendek gününde Amru bin Ved’i  öldürdüğünde Allahu Teala şu ayeti indirdi: “Allah müminlere Ali ile kifayet etti.” (1) (Sayfa: 137)

 

87. Celaleddin es-Suyuti rivayet eder ki: Bu ayet: “Allah müminlere Ali ile kifayet etti” Abdullah bin Mesud’un mushafındandır. (Elimizdeki Kuran’da “Ali ile” (Bi Ali)  sözcükleri bulunmamaktadır). (Sayfa: 137)

 

88. İmam Hasan el-Askeri, babası, dedelerinden naklen, Resulullah (saa) İmamı Ali’ye şöyle buyurdu: “Ey Hasan’ın babası Güneş’e hitap et, o sana cevap verecektir. Müminlerin Emiri şöyle hitap etti: Selam olsun sana ey Allah'ın itaatkar kulu. Güneş şöyle cevap verdi: Selam senin üzerine de olsun ey Müminlerin Emiri, takva sahibi olan insanların imamı ve elleri ve ayakları temiz olanların önderi.” (Sayfa: 140)

 

89. Menakıb sahibi Ebi Cafer el-Bakır’dan, Cabir bin Abdullah’tan nakleder ki: Güneş, İmam Ali'ye yedi kere hitap etti. (Sayfa: 141)

 

90. Resulullah (saa)  şöyle buyurdu: "Kim benim gibi yaşayıp, benim gibi ölmeyi ve bana Allah'ın va'dettiği ebedi Cennet'e gitmeyi istiyorsa, Ali ve ondan sonraki zürriyetini kendine veli edinsin. Çünkü hiçbir zaman onlar sizi hidayet kapısından çıkarıp dalalet kapısına yöneltmezler." (Sayfa: 149-150)

 

91. Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Kim, benim hayatımla yaşamayı, benim ölümümle ölmeyi ve Rabb’imin bana vadettiği Huld cennetine girmeyi arzuluyorsa, benden sonra Ali’yi, ondan sonra da zürreyitini sevmelidir. Çünkü onlar, sizi hidayet kapısından çıkarmaz ve sapıklık kapısına da sokmazlar.” (Sayfa: 150)

 

92. Hz. Ali şöyle buyurdu: "Ben Cehennem’in taksimcisiyim, Kıyamet Günü’nde Cehennem’e bu senin, bu da benim diyeceğim" (Sayfa: 162)

 

93. Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey insanlar, fazilet, şeref ve menzilet Allah Resulü’nün ve zürriyetinin velâyetini kabul etmektedir. Öyleyse, batıl yollar sizi kapıp almasın.” (Sayfa: 169)

 

94. Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Müjde olsun ey Ali, hayatın ve ölümün benimle beraberdir” (Sayfa: 179)

 

95. Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Fatıma, müjde olsun ki mehdi sendendir” (Sayfa: 179)

 

96. Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Sırat’a en sabit olanınız Ehli Beyt’imi en aşırı seveninizdir.” (Sayfa: 179)

 

97. Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Allahım, Ali’yi koruyanı sen koru, ona ikramda bulunana sen de ikramda bulun, onu hor göreni sen de hor gör.” (Sayfa: 179)

 

98. Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Allahım ben onları (Hasan ve Hüseyin) seviyorum, sen de sev. Onlara buğz edene sen de buğzet.” (Sayfa: 179)

 

99. Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Allahım, ondan (Ali’den) sıcak ve soğuğu gider.” (Sayfa: 179)

 

100.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Ali, razı olmaz mısın ki ben senin kardeşinim, sen de benim kardeşimsin.” (Sayfa: 179)

 

101.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Fatıma’yı Ali ile evlendirmemi Allah bana emretti.” (Sayfa: 179)

 

102.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Allah, Fatıma’nın gazabına gazaplanır, razı olmasına razı olur.” (Sayfa: 179)

 

103.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Allah, meleklerine karşı her gün Ali’yle övünür.” (Sayfa: 179)

 

104.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Ali, Allah  senin rızana rıza, gazabına da gazap gösterir.” (Sayfa: 179)

 

105.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Hasan ve Hüseyin Cennet gençlerinin sultanlarıdır.” (Sayfa: 179)

 

106.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali benden, ben de Ali'denim, kendisi tüm müminlerin Veli'sidir” (Sayfa: 179)

 

107.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Fatıma benden bir parçadır, onu gazaplandıran beni gazaplandırır.” (Sayfa: 179)

 

108.                    Ebu Zer el-Gaffari’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ben peygamberlerin sonuncusuyum, sen de ey Ali vasilerin sonuncususun.” (Sayfa: 179)

 

109.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ben hikmet eviyim, Ali de kapısıdır.” (Sayfa: 179)

 

110.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ben ilmin kentiyim, Ali de kapısıdır.” (Sayfa: 179)

 

111.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ben Adem oğullarının efendisiyim, Ali de Arapların efendisidir.” (Sayfa: 179)

 

112.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ben ve Ali, Allah’ın yaratıklarına olan hüccetiyiz.” (Sayfa: 179)

 

113.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ben ve Ali, aynı ağaçtanız, insanlar ise çeşitli ağaçlardandırlar.” (Sayfa: 179)

 

114.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Sırrımın sahibi Ali bin Ebi Talib'tir" (Sayfa: 180)

 

115.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ali’ye düşmanlık edene Allah düşmanlık etsin” (Sayfa: 180)

 

116.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ben-i Haşim, arapların ve yaratılmışların en hayırlısıdır.” (Sayfa: 180)

 

117.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Benim dinimi ilk değiştiren Ben-i Ümeyye’den   bir şahıstır.” (Sayfa: 180)

 

118.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Cefa ve baği Şam’dadır.” (Sayfa: 180)

 

119.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali'yi sevmek ateşten (Cehennemden) kurtuluştur, Ali'yi sevmek ateşin odunu yediği gibi günahları yer, Ali'yi sevmek nifaktan kurtuluştur.” (Sayfa: 180)

 

120.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Mümin sahifesinin ünvanı Ali'ye olan sevgisidir.” (Sayfa:180)

 

121.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ali ve şiası (yandaşları) Kıyamet gününde kurtulmuş olanlardır"  (Sayfa: 180)

 

122.                    Resulullah (saa) Hz. Ali'ye hitaben şöyle buyurdu:  "Müslümanlar'ın efendisi, muttakilerin (çekinenlerin) imamı hoş geldin." (Sayfa: 181)

 

123.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Her kim halifelik için Ali ile savaşırsa onu öldürünüz.” (Sayfa: 181)

 

124.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ali'ye sövmeyiniz, zira Ali, Allah’ın zatına sürülmüştür" (Sayfa: 181)

 

125.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ben-i Ümeyye’nin vay haline, Ben-i Ümeyye’nin vay haline, Ben-i Ümeyye’nin vay haline!” (Sayfa: 181)

 

126.                    Resulullah (saa) Hz. Ali’ye hitaben şöyle buyurmuştur: “Benden sonra ümmetime ihtilâf ettikleri hususları açıklayacak olan sensin.” (Sayfa: 182)

 

127.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Ali, seni ancak mümin sever ve sana ancak münafık buğz eder.” (Sayfa: 182)

 

128.                    Resulullah’ın hanımı Ümmü Seleme'den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ali Kur'an’ladır, Kur'an da Ali'yledir, ikisi havuz başına  varana  dek  birbirinden ayrılmazlar" (Sayfa: 185)

 

129.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  "Biz Ehl-i Beyt'i ancak mü'min ve muttaki olan sever; ve bize ancak münafık ve şaki olan kin besler." (Sayfa: 192)

 

130.                    Hz. Ali  şöyle buyurdu: "En büyük Sıddık benim, Ebu Bekir iman edip Müslüman olmadan önce iman edip Müslüman oldum" (Sayfa: 202)

 

131.                    İmam Aliyyür Rıda’dan, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Ali, sen Cennet’e ilk girecek olansın ve hesapsız Cennet’e geçeceksin.” (Sayfa: 203)

 

132.                    İbn-i Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ali benden,  başımın gövdemdeki menzilesi gibidir” (Sayfa: 204)

 

133.                    Bir kişi Ebu Zer hazretlerinin yanına gelir, Ebu Zer ise o anda mescidin içinde oturuyordu. İmam Ali de Ebu Zer’in önünde namaz kılıyordu. O kişi Ebu Zer hazretlerine dedi ki: “Ey Ebu Zer, sana en sevgili olan kişiden haber edecek misin ki, Allah’a yemin olsun ki sana en sevgili olan insanın Resulullah’a da en sevgili olduğunu biliyorum. Ebu Zer şöyle buyurdu : Evet öyledir, nefsim, kudret elinde olan Allah’a yemin olsun ki, bana en sevgili olan zamanında Resulullah (saa)’a en sevgili olanı idi ki, kendisi şu şeyhtir. Eliyle İmam Ali (as)’ye işaret etti. (Sayfa: 204)

 

134.                    İbn-i  Abbas dedi ki: Allah’a ant olsun ki,  Resulullah (saa)’ın  şöyle buyurduğunu duydum: "Ali'ye söven bana sövmüştür, bana söven de Allah’a sövmüştür, Allah’ı söven kişiyi, Allah onu burnu üzere ateşe dökecektir" (Sayfa: 205)

 

135.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  "Bana itaat eden Allah'a itaat etmiş olur, bana isyan eden ise Allah'a isyan etmiş olur. Ali'ye itaat eden ise bana itaat etmiş olur, ona isyan eden ise bana isyan etmiş olur." (Sayfa: 205)

 

136.                    Ebu Bekir'den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:"Ali'den izni olmayan hiç kimse Sırat'tan geçemeyecektir." (Sayfa: 207)

 

137.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Vasim, varisim, borcumu ödeyen ve vad ettiğimi yerine getiren Ali bin Ebi Talib’dir.” (Sayfa: 208)

 

138.                    Ömer bin el-Hattap dedi ki: “Şüphesiz Ali bin Ebu Talib’e üç özellik verilmiştir. Eğer onlardan birisi bana verilmiş olsaydı, benim için kırmızı tüylü hayvanlardan daha hayırlıydı; o özellikler şunlardır:

-Peygamber (s.a.a), onu kendi kızıyla evlendirdi.

            -Peygamber (s.a.a), O’nun kapısı dışındaki mescide açılan bütün kapıları              kapattı ve O Resulullah ile birlikte mescitte oturdu ve Peygambere mescitte helal olan her şey O’na da helal oldu.

           - Peygamber (s.a.a) Hayber gününde, İslam bayrağını O’na verdi.” (Sayfa: 210)

 

139.                    Mutlib bin Abdullah bin Hantab’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Size kardeşim ve amcamın oğlu Ali'yi sevmenizi tavsiye ederim. Onu müminden başkası sevmez, münafıktan başkası da ona buğz etmez.” (Sayfa: 213)

 

140.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Kim azminden dolayı Nuh'a, ilminden dolayı Adem'e, hilminden dolayı İbrahim'e, zekasından dolayı Musa'ya ve zühdünden dolayı İsa'ya  bakmak isterse, Ali bin Ebu Talib'e baksın."  (Sayfa: 214)

 

141.                    Selman-ı Farisi, Resulullah (saa)'a: Senin vasin kimdir, diye sordu. Resulullah (saa) ona şöyle buyurdu: Ey Selman, kardeşim Musa’nın vasisi kimdi? Selman dedi ki: Yuşa bin Nun idi. O zaman Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Vasim, varisim, borcumu ödeyen ve vadettiklerimi yerine getiren Ali'dir" (Sayfa: 231)

 

142.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Benden sonra fitneler zuhur edecektir. O zamanı gördüğünüzde Ali bin Ebi Talib’i iltizam ediniz. Çünkü kendisi doğru ve yanlışı birbirinden ayırt edendir.” (Sayfa: 233)

 

143.                    Ebu Eyyub el-Ansari, Ammar bin Yasir ve Hz. Ali'den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ali'nin müslümanlar üzerindeki hakkı, bir babanın oğlu üzerindeki hakkı gibidir" (Sayfa: 234)

 

144.                    “Biz seni onlardan alıp götürsek de yine onlardan intikam alırız” (Zuhruf Süresi 41.Ayet  )

                 Bu ayet indiği zaman Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Bu ayet Ali bin Ebi Talib hakkında indi. Kendisi benden sonra ahdi bozanlardan, adaletten sapıp zulmedenlerden ve dinden çıkanlardan intikam alacaktır.” (Sayfa: 235)

 

145.                    Ebu Zer’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali ilmimin kapısı ve risaletimi benden sonra ümmetime açıklayacak olandır. Onu sevmek iman, onu buğz etmek nifaktır. Ona bakmak huzur ve refah getirir, ona yakınlık ibadettir.” (Sayfa: 235)

 

146.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali bin Ebi Talib  din kapısıdır. Her kim o kapıdan içeri geçerse mümin ve her kim o kapıdan dışarı çıkarsa kafir olur.” (Sayfa: 236-237)

 

147.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Bana iman edip beni doğrulayana Ali bin Ebi Talib'in velayetini tavsiye ederim. Kim onu veli edinirse beni veli edinmiş olur, beni veli edinen de Allah’ı veli edinmiş olur, onu seven beni sevmiştir,  beni seven de Allah’ı sevmiştir, onu buğzeden beni buğzetmiştir, beni buğzeden de Allah’ı buğzetmiştir" (Sayfa: 237)

 

 

148.                    Hüzeyfe'den naklen Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "İnsanlar, Ali bin Ebi Talib'in ne zamandan beri 'Emir'ül Müminin' olarak adlandırıldığını bilselerdi, onun faziletlerini inkar etmezlerdi: Adem, ruh ve ceset arasındayken, Allah o zaman hazır bulunanlara şöyle buyurmuştu: Rabbinize inandınız mı? Hazır olanlar (Ruh alemi): Evet inandık (Kalü bela) dediler. Allah da onlara şöyle buyurdu : Ben Rabbinizim, Muhammed peygamberiniz, Ali de Emir’inizdir" (Sayfa:  238)

 

149.                    Abdullah bin Abbas dedi ki: “Sen ancak ve ancak bir uyarıcı korkutucusun  ve her kavmin bir hidayete eriştiricisi vardır” (Rad Süresi 7. Ayet) ayeti indiği   zaman, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Uyarıcı-Korkutucu benim, Hidayete Eriştiren de Ali'dir, ey Ali, hidayete varmak isteyenler, ancak seninle hidayeti bulurlar" (Sayfa: 238)

 

150.                    “Durdurun onları, onlar sorguya çekileceklerdir” (Saffat Süresi 24. Ayet)

                 Resulullah (saa)  bu ayet için şöyle buyurdu: “Onlar, Ali bin Ebi Talib’in velayetinden sorguya çekileceklerdir” (Sayfa: 238)

 

151.                    İbn-i Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Adem, tövbesinin kabul edilmesi için Rabbinden bazı  kelimeler telakki ettiğinde, Muhammed, Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin hakkı için tövbesinin kabul edilmesini dilemişti.” (Sayfa: 238-239)

 

 

152.                    Sahabi Berai bin Azib’ten, dedi ki: “Ey peygamber, sana indirileni tebliğ et...” (Maide: 67)  maksat Ali'nin  faziletlerinden tebliğ et, ayeti  Gadir-i Hum’da indi. Resulullah (saa) hutbesinde şöyle buyurdu:  “Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır.”

      Bunun üzerine Ömer bin Hattab dedi ki: Sana kutlu olsun, sana kutlu olsun ey     

      Ali, bu gün benim ve kadın ve erkek tüm müminlerin mevlası oldun. (Sayfa:

      239)

 

153.                     Abdullah bin Selem dedi ki: Resulullah (saa)’a Allahın bu buyruğunu “De ki, benimle sizin aranızda tanık olarak  Allah ve yanında kitabın ilmi bulunan yeter.” (Ra’d Süresi 43.Ayet) hakkında sordum, buyurdu ki: Ali bin Ebi Talib’dir. (Sayfa: 239)

 

154.                    İmam Ali’den naklen Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Allah biz Ehli Beyt’ ten zahir ve batin her tür çirkinlikten (günahtan) temizledi ve arındırdı.” (Sayfa: 244)

 

155.                    İmam Ali’ den, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Her kim Urvet’ul Vuska (sağlam bir kulp)ya tutunmak istiyorsa Ali ve Ehli Beyt’inin sevgisine tutunsun. (Sayfa: 245)

 

156.                    İbn-i Mesud’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali Muhammed’i bir gün sevmek bir yıllık ibadetten daha hayırlıdır ve her kim onları severse Cennet’e gider.”(Sayfa: 245)

 

157.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Her kim rahmet ile yürüyüp, rahmet ile sabahlamayı severse, zürriyetimin en faziletli zürriyet olduğunu ve vasimin (Ali'nin) en faziletli vasi olduğunu hiçbir zaman kalbiyyen şüphe etmesin.” (Sayfa: 245)

 

158.                    Cabir’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Biz Ehl-i Beyt’in meveddetini iltizam ediniz. Her kim Allah’tan sakınıp, bizlere bağlanır ve bizleri severse, Cennet’te bizimle beraber olacaktır. Muhammed’in nefsi onun kudret elinde olan Allah’a yemin olsun ki, bir kulun ameli ancak bizim hakkımızı bilirse kabul görür.” (Sayfa: 246)

 

159.                    Ata dedi ki: “Aişe’ye İmam Ali'yi sordular. Dedi ki: O, insanların en hayırlısıdır. Bundan ancak kafir olan şüphe eder.” (Sayfa: 246)

 

160.                    Hüzeyfe’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali insanların en hayırlısıdır. Bunu kabul etmeyen kafir olur.” (Sayfa: 246)

 

161.                    İmam Ali’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ey Ali, sen insanların en hayırlısısın, bunda kim şüpheye düşerse kafir olur.” (Sayfa: 246)

 

162.                    İmam Ali’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali'yi buğz etmek küfürdür, Ben-i Haşim’i buğz etmek nifaktır.” (Sayfa: 246)

 

163.                    Cabir bin Abdullah el-Ansari'den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ali insanların en hayırlısıdır, bundan şüphe eden kafir olur" (Sayfa: 247)

 

164.                    Ebu Talib’ in kızı Ümmü Hani’ den, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Allah’ın yanında en faziletli insanlar, Ali ve Zürriyetinin yaratılmışların en hayırlısı olduklarından şüphe etmeden mezarlarında yatanlardır.” (Sayfa: 247)

 

165.                    Salim dedi ki: “Cabir’e: Bana Ali hakkında bahset, dedim. Dedi ki: O Cennet şahıslarındandır. Ona yine sordum: Ali'yi buğz edenin hakkında ne dersin? Dedi ki: Onu ancak kafir olan buğz eder.” (Sayfa: 247)

 

166.                    Ayşe dedi ki: “Resulullah bana ahdetti ki, Ali’ye karşı çıkan kafirdir ve Cehennem’dedir. Ona dediler ki: O zaman sen niye ona karşı çıktın? Dedi ki: Cemel gününde unutmuştum, Basra’ya gittiğimde hatırladım, Allah’a istiğfar ediyorum.” (Sayfa: 247)

 

167.                    Cabir bin Abdullah el-Ansari dedi ki: “Her kim Ali hakkında şüphe ederse kafirdir. Biz münafıklamızı ancak Ali'ye olan buğzlarından dolayı tanırdık.” (Sayfa: 247)

 

168.                    Enes dedi ki: “Resulullah’la beraberken Ali geldi. O anda Resulullah şöyle buyurdu: ‘Bu, Kıyamet Günü’nde Allah'ın ümmetime olan hüccetidir.’” (Sayfa: 248)

 

169.                    Hasan bin Ali ve İmam Ali’den naklen,  Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Arşın altında Levh-i Mahfuz’da ‘Emir’ül Müminin Ali bin Ebi Talib’ yazılmıştır.” (Sayfa: 248)

 

170.                    İmam Ali’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ey Ali, sen zimmetimi beraat edensin. Sen ümmetim üzerine benim halifemsin.”  (Sayfa: 248)

 

171.                    Hz.Ali'den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Allahu Teala her peygambere bir Vasi kıldı: Şit'i Adem'in vasisi kıldı, Yuşa'yı Musa'nın vasisi kıldı, Şem'un'u İsa'nın vasisi kıldı, benim vasim de Ali'dir. Benim vasim, vasilerin en hayırlısıdır, ben dua edenim, Ali de aydınlatandır." (Sayfa: 248)

 

172.                    Ebu Hüreyra dedi ki: “Resulullah Gadir-i Hum gününde Ali’nin elinden tutup: ‘Ben kimin mevlası isem Ali onun mevlasıdır. Ey Allahım, bunu kabul edip ona yardımcı olana sen de yardımcı ol. Ona düşman olana sen de düşman ol. Ona nusret verene sen de nusret ver ve onu hor göreni sen de hor gör’ buyurmuş olduğu Zilhicce Ayının on sekizinde oruç tutan, altmış ay oruç tutmuş gibidir.” (Sayfa: 249)

 

173.                    Ömer’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Deniz mürekkep olsa, ağaçlar kalem olsa,  insanlar katip olsa, cinler de hesap etseler Ali'nin  faziletlerini sayamazlardı.” (Sayfa: 249-250)

 

174.                    Alkame bin Kays ve Esved bin Berid’den, dediler ki: “Ebu Eyub’il Ansari’ye varıp ona dedik ki: Ey Ebu Eyyub, şanı yüce olan Allah, Peygamberin devesini yöneltip senin evinin önünde durmasıyla seni kerametli kıldı. Resulullah da senin evinde kalıp, seni çok faziletlerle yüceltti. Biz haber aldık ki, sen Ali aleyhisselam ile La ilahe illalah ehline karşı savaşmışsın. Ebu Eyyub bize dedi ki: Allah'a yemin ederim ki, şimdi sizlerin bulunduğunuz bu evimde Resulullah (saa) mevcut idi. Benden ve Resulullah’tan başka, Resulullah’ın hizmetçisi Enes bin Malik ve Resulullah’ın sağında İmam Ali vardı. Bizler içerdeyken kapı vuruldu. Resulullah (saa) buyurdu ki: Ey Enes, kapıyı aç bak kim geldi. Enes kapıyı açıp Ammar’ın geldiğini söyledi. Resulullah (saa) buyurdu ki: Tayyib, mutayyib olan Ammar’a kapıyı aç içeri gelsin. Enes kapıyı açıp, Ammar içeri Resulullah’ın yanına geldi. Resulullah (saa) Ammar’a hitaben şöyle buyurdu: Ey Ammar, ümmetimin içinde felaketler ortaya çıkacak ve kılıçlar araya geçecek. Ümmetim birbirini vurup öldürecek, işte o durumu görürsen sağımda duranı (İmam Ali’yi) takip et. İnsanların hepsi bir vadiye geçse, Ali ise başka bir vadiye geçse, Ali'nin  geçtiği vadiye geç ve insanları bırak. Ey Ammar, Ali seni hiçbir zaman hidayetten çıkarmaz ve seni hiçbir zaman sapıklığa sürüklemez. Ey Ammar, Ali'ye itaat bana itaattir, bana itaat ise Allah'a itaat etmektir.” (Sayfa: 250)

 

175.                    Enes’ten naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Allah beni Peygamberlerin içinden seçip beni tercih etti. Aynı zamanda bana hayırlılardan bir vasi seçti, o amcamın oğludur. Onunla beni kuvvetlendirdi. Tıpkı Musa’yı kardeşi Harun ile kuvvetlendirdiği gibi. Kendisi benim halifem ve vezirimdir. Benden sonra peygamber olsaydı Ali peygamber olurdu, fakat benden sonra peygamberlik yoktur.” (Sayfa: 250-251)

 

176.                    Ömer bin Hattab dedi ki: “Resulullah (saa) ashabı arasında kardeşlik kurduğunda şöyle buyurdu: Bu Ali, dünyada ve ahirette kardeşimdir. Ehlim içinde halifem ve ümmetim üzerine vasim ve ilmimin varisidir. Kendisi borcumu ödeyendir. Onun malı benim malımdır, ona yaramak bana yaramaktır, ona zarar vermek bana zarar vermektir. Her kim onu severse beni sever ve her kim onu buğz ederse beni buğz etmiştir.” (Sayfa: 251)

 

177.                    İbn-i Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ali'yi sevmek ateşin odunu yediği gibi günahları yer.” (Sayfa: 251)

 

178.                    İbn-i Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali'yi sevmek ateşten (Cehennem’den) kurtuluştur.” (Sayfa: 251)

 

179.                    “Ey iman edenler, hepiniz barışa girin” (Bakara Süresi 208. Ayet)

      Bu ayet hakkında İmam Muhammed’il Bâkır şöyle buyurdu: “Ali'nin  velayeti 

      ve sonraki vasilerdir.” (Sayfa: 251)

 

180.                    Ebu Musa el-Hamidi’den naklen, Resulullah (saa) bir gün Ebu Bekir, Osman ve İmam Ali ile beraber otururken şöyle buyurdu: "Ey Ebu Bekir, bu gördüğün Ali, benim gökte ve yeryüzünde vezirimdir, senden razı olduğu halde Allah’a kavuşmak istiyorsan Ali'nin senden razı olmasına bak, zira Ali'nin rızası Allah’ın rızasıdır, Ali'nin gazabı da Allah’ın gazabıdır" (Sayfa: 251)

 

181.                    Cabir’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Yer ve gök yaratılmadan bin yıl önce Cennet’in kapısına şöyle yazılmıştı: La ilahe illallah, Muhammed Resulullah, Ali Resulullah’ın kardeşidir.” (Sayfa: 251)

 

182.                    Ebu Rafi dedi ki: “Uhud gününde bir münadi (melek) şöyle nida etti: Zülfikar’dan başka kılıç yok, Ali’den başka fatih yoktur.” (Sayfa: 251)

 

183.                    Ömer bin Hattab’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “İnsanlar Ali bin Ebi Talib’in sevgisinde birleşselerdi Allah Cehennem’i yaratmazdı.” (Sayfa: 251)

 

184.                    İbn-i Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “İnsanlar Ali bin Ebi Talib’in sevgisinde birleşselerdi Allah Cehennem’i yaratmazdı.” (Sayfa: 252)

 

185.                    İmam Ali’den naklen  Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Ali, bir kul  Allah’a karşı Nuh’un kavmi içinde kaldığı gibi ibadet etse, Uhut dağı kadar altını olup onu Allah’ın yolunda harcasa, ömrü uzun olup bin kere yayan hac etmeğe ömrü yetse ve sonra Safa ve Merve arasında mazlum olarak öldürülse ve bütün bunlara rağmen senin velayetin altında değilse o kişi hiçbir zaman ne cennete girecek, ne de cennetin kokusunu koklayacaktır.” (Sayfa: 252)

 

186.                    Muhammed bin Hanefi’den, Cabir’den naklen Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Allahu Teala Ali'yi müslümanları Cennet’e götüren olarak kıldı.  Onunla  Cennet’e giderler ve onunla Cehennem’e giderler ve onunla azab görürler.” Dedik ki: “Ey Resulullah, bu nasıl mümkündür?” Buyurdu ki: “Onun sevgisiyle Cennet’e gidilir ve onun buğzuyla Cehennem’e gidilir ve azab olunur.” (Sayfa: 252)

 

187.                    Ebu Rafi'den, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ali'nin hakkını tanımayan üç kişiden biridir: Ya zina kadının oğlu, veya temiz olmadığı halde hamile kalan annenin oğlu veyahut da o kişi münafık bir kimsedir" (Sayfa: 252)

 

188.                    Abdullah bin Ömer dedi ki: Selman-ı Farisî yanımızdan geçiyordu. Aramızdan biri ona dedi ki: Şu gelene sorsanız, peygamberden sonra aramızda olan Ebu Bekir ve Ömer’den daha faziletli olan adamın kim olduğunu sizlere bildirirdi. Hazır olanlar Selman’a sordular. Selman bize dedi ki: İsteseydim, sizlere peygamberden sonra ümmetin ve aranızda oturan Ebu Bekir ve Ömer’den daha faziletli olan adamın kim olduğunu bildirirdim. Selman yoluna devam edince arkasından gelip ona dediler ki: Ey Ebu Abdullah, o adamın kim olduğunu bize söyleseydin. Bunun üzerine Selman şöyle buyurdu: Resulullah (saa)’a hastalığı şiddetli olduğu vakitte yanına geçip ona sordum ki: Ey Resulullah, vasiyet ettin mi? Resulullah bana buyurdu ki: Ey Selman, vasi olanların kim olduklarını biliyor musun? Ben dedim ki: Allah ve Resulü daha iyi bilirler. Bunun üzerine Resulullah bana şöyle buyurdu: Adem’in vasisi Şit idi, nitekim kendisi Adem’den sonra en faziletli olanı idi. Nuh’un vasisi Sam idi, çünkü Nuh’tan sonra geri kalanların içinde en faziletlisi kendisi idi. Musa’nın vasisi Yuşa idi. Yuşa Musa’nın terk ettiklerinin en faziletlisi idi. İsa’nın vasisi Şemun bin Ferhiya idi. Şemun İsa’nın terk ettiklerinin en faziletlisi idi. Ben de Ali’yi vasi kıldım, kendisi terk ettiklerimin en faziletlisidir. (Sayfa: 253)

 

189.                    Cabir bin Abdullah’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ey Ali, bir kul Allah’a hakkıyla ibadet ettiği halde, senin ve Ehl-i Beyt’inin insanların en faziletlileri olduğunuzdan şüpheye düşerse, o kişi Cehennem’in içinde olacaktır.” (Sayfa: 253)

 

190.                    Selman’dan naklen Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ümmetimin en alimi Ali bin Ebi Talib’dir.” (Sayfa: 254)

 

191.                    İbn-i Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “İlim on kısma bölündü. 9 kısmı Ali'ye verildi. Öbür kısmı da insanlara verildi. Ali, o kısmı da insanlardan daha iyi bilir. (Sayfa: 254)

 

192.                    Cabir’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Bu ümmetin uyarıcısı benim. Hidayete erişitiricisi de Ali’dir.” (Sayfa: 254)

 

 

193.                    Ömer bin Hattap ve İbn-i Ömer'den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Şayet yer ve gök ehlinin imanı terazinin bir tarafına konsa, Ali'nin imanı da terazinin öbür tarafına konsa, şüphesiz Ali'nin imanı daha ağır basardı" (Sayfa: 254)

 

194.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Her kim Allah'ın gazabını söndürmek ve amelinin Allah'ın yanında kabul edilmesini istiyorsa Ali bin Ebi Talib’i sevsin. Çünkü onun sevgisi imanı arttırır, onun sevgisi ateşin kurşunları erittiği gibi kötülükleri eritir.” (Sayfa: 255)

 

195.                    Hz. Fatıma buyurdu ki: Babam(Resulullah) Ali'ye bakıp şöyle buyurdu: “Bu ve şiası (yandaşları) Cennet’tedir.” (Sayfa: 257)

 

196.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Benden sonra on iki halife gelecek. hepsi de Ben-i Haşim’dendir. (Sayfa: 258)

 

197.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ben peygamberlerin seyyidiyim, Ali de vasilerin seyyididir. Benden sonra vasilerim 12 dir, birincisi Ali, sonuncuları el-Kaim Mehdi’dir.” (Sayfa: 258)

 

198.                    Şafii mezhebinin imamı İbn-i İdris şöyle demiştir: "Ey Resulullah'ın Ehl-i Beyt'i! Sizi sevmek farzdır. Allah bunu Kur'an'da nazil etmiştir. Sizin şanınızın büyüklüğü için bu kadarı yeter ki, kim size salavat getirmezse, onun namazı yoktur." (Sayfa: 259)

 

199.                    Ayşe’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ali'yi zikretmek ibadettir.” (Sayfa: 262)

 

200.                    Selman’dan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ey Selman, her kim kızım Fatıma’yı severse Cennet’te benimle beraber olacaktır. Her kim onu buğz ederse Cehennem’de olacaktır. Ey Selman, Fatıma’yı sevmek, o seven kişiye yüz durakta faydalı olur. O duraklardan bazıları şunlardır: Mezarda, terazide, Sırat Köprüsü’nde ve Hesap Günü’nde. Kızım Fatıma, kimden razı olursa, ben de o kişiden razı olacağım. Benim ondan razı olduğum kişiden de Allah da razı olacaktır. Kızım kime öfkelenirse ben de o kişiye öfkeleneceğim, benim ondan öfkelendiğim kişi Allah’ın öfkesine maruz olacaktır. Ey Selman, kızıma ve kocası Ali'ye zulmedenlerin vay haline olsun. Kızımın zürriyetine ve onların şialarına zulmedenlerin vay haline olsun.” (Sayfa: 263)

 

201.                    Selman’dan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Bir kul beni sevdiği sevgi ile Ehl-i Beyt’imi de severse ancak iman sahibi olabilir.” (Sayfa: 272)

 

202.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  "Biz Ehl-i Beyt'in sevgisine sarılın. Çünkü Allah'ın huzuruna bizi severek çıkan kimse, bizim şefaatimizle Cennet’e gider. Nefsimin elinde olduğu Allah'a yemin ederim ki, bizim hakkımızı tanımadıktan sonra hiçbir kulun ameli kendine bir fayda sağlamayacaktır." (Sayfa: 272)

 

203.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ey Ali, ben Kuran’ın tenzili için savaştığım gibi sen de Kuran’ın tevili için savaşacaksın.” (Sayfa: 283)

 

204.                    İbn-i  Abbas'tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  "Ali, mağfiret kapısıdır, her kim içine geçerse mümin, her kim içinden çıkarsa kafirdir." (Sayfa: 284)

 

205.                    İmam-ı Ali’yyür Rıda, babası ve dedelerinden naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ey Ali, sen Cennet ve Cehennem’in taksimcisisin, Kıyamet Günü’nde Cehennem’e bu senin, bu da benim diyeceksin." (Sayfa: 285)

 

206.                    Adullah bin Abbas dedi ki: “Ali hakkında 300 ayet indi.” (Sayfa: 286)

 

207.                    İbn-i Abbas ve Mücahit dediler ki: Ali’nin dört dirhemi vardı, birini gece birini gündüz, birini gizli, birini de açık olarak nafaka  verdi. Sonra şu ayeti şerife indi: “Mallarını gece, gündüz, gizli ve açıkta harcayanlar yok mu, onların ödülleri Rableri yanındadır, onlara hiçbir korku yoktur, onlar mahzun da olmazlar” (Bakara Süresi 274. Ayet) (Sayfa: 290)

 

208.                    “İman edip de salih ameller işleyenler yaratılmışların en hayırlısıdır.” (Beyyine Süresi 7. Ayet) ayeti indiğinde Resulullah (saa) Hz. Ali (as)’ye  hitaben şöyle buyurdu: “Onlar sen ve senin yandaşlarındır ey Ali. Kıyamet  Günü’nde razı olmuş ve rıza görmüş olarak geleceksiniz, senin düşmanların ise gazap ve suç yüklü olarak gelecekler.” (Sayfa: 301)

 

209.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Bir kişi, Beyt-ül Haram'da Rükun ile Makam arasında devamlı namaz kılıp oruç tutsa dahi, Âl-i Muhammed'e kin duyduğu taktirde mutlaka Cehennem’e gidecektir." (Sayfa: 305)

 

210.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  "Kim benim hayatımı yaşayıp, benim ölümüm gibi ölmeyi istiyor ve Rabbimin diktiği Cennet’te mesken edinmeyi arzu ediyorsa, benden sonra kendine veli olarak Ali'yi seçsin, ona sadık kalanlara sadık kalsın. Benden sonra Ehl-i Beyt'ime uysun, onları kendine örnek alsın. Çünkü onlar benim soyumdurlar, benim tıynetimden yaratılmışlar ve benim ilim ve kavrayışımı kazanmışlardır. Ümmetimden onların faziletini yalanlayanlara, onlarla bağımı kesenlere yazıklar olsun. Allah onlara şefaatimi nasip etmesin." (Sayfa: 313)

 

211.                    Resulullah (saa) şöyle buyurdu: "Ey Ansar halkı, ona tutunduğunuz müddetçe benden sonra asla sapmayacağınız bir şeyi sizlere tavsiye edeyim mi? "Dediler ki: "Evet ey Resulullah" Bunun üzerine Resulullah (saa) onlara hitaben şöyle buyurdu: "Bu, Ali'dir, beni sevdiğiniz gibi onu seviniz ve bana ikramda bulunduğunuz gibi ona ikramda bulununuz. Size söylediklerimi Cebrail vasıtasıyla Allah bana emretti." (Sayfa: 313)

 

212.                    Hutbet'ül Beyan Li Emir'il Müminine Ali Bin Ebi Talib

 

Tarikat uleması ve hakikat şeyhlerince, sahih nakledilen ve keşfi sarih ile tespit olmuştur ki, Emir’ül Müminin Ali aleyhisselam Küfe’de mimbere çıktı ve Hutbet’ül Beyan ismiyle bilinen şu hutbeyi beyan etti:

 

“Gökleri ve yeri yaratan, yeryüzünü yayıp döşeyip, semayı ona tavan yapan, dağları yüceltip arza direk yapan, pınarları var edip fışkırtan, rüzgarları estiren, felaketleri emreden ve istediği zaman kaldıran, gökleri yıldızlarla süsleyen, felekleri tedbir ve teshir eden, onları paylaştırıp menziller takdir eden, bulutları yaratıp yerden yere sevk eden, yıldızlara ışık veren, cisimleri ölçüsü ile evsafiyle halkeden, dehri dürüp dertop edip bulandıran, hadiseleri getiren ve götüren, rızıkları tekeffül eden ve tedbir eden ve ölüleri dirilten Allaha hamd ederim. Nimetlerine ve nimetlerinin bolluğuna ve o nimetlerin devamlılığına hamd ederim. Ortağı olmayan Allah’ın birliğine tanıklık ederim, öyle bir tanıklık ki tanıklık edeni selamete götürür ve azabtan emin kılar. Ve yine tanıklık ederim ki Muhammed (saa) onun resulü ve resullerin sonuncusu, keremlisi, en faziletlisi  ve kainatın efendisidir. Hak olan davetinin fatihi ve yayıcısıdır. Allah o yüce zatı öyle bir ümmete gönderdi ki, onların şairleri putlara övgü yazarlardı. İşte o ümmete öyle nasihat etti ve hidayet kapıların açtı ki sancakları yükseldi ve mimberleri aydınlandı. Kuran mucizesi ile Şeytan’ı ve saltanatını perişan etti. Arabın en azgınlarının ve kafirlerinin burnunu yere sürttü. Onun davası ilk ziyaretçisi ile hak oldu. Onun temiz şeriatı ile şereflenen ebediyen şereflenir. Allah’ın salat ve selamı Resulüne ve onun mübarek ağacına (soyuna) olsun.

 

         Ey insanlar, olan oldu ve olacak olan olmaktadır. Önümüzde öyle bir zaman var ki; iş başına namertler geçecek, idareyi kadınlar ele alacak, arzu ve istekler artacak, reyler çoğalacak, müşküller büyüyecek, şikayetler artacak, davaların ve sorunların ardı ve arkası kesilmeyecek, yer depremlerle sarsılacak, farzlar yerine getirilmeyecek, emanet gizlenecek, hiyanet ortaya çıkacak, iddialar çoğalacak, eşkıya galip gelecek, sefihler öne çıkacak, salihler geride kalacak, Kuran sınırlanmaya ve saptırılmaya çalışılacak, Ay’ın menzilleri kızaracak, fetret zirveye çıkacak, Hicret altılanınca çökük burunlular ortaya çıkacak, önüne geleni yakıp yıkacaklar, silip süpürecekler. Keysan’a gelecekler, Horasan’ı tahrik edecekler, kaleleri yıkacaklar, kan dökerek Irak’ı fethedecekler... Âh...âh, tekrar âh, âh onlara, her bulduğunu yiyip bitiren geniş ağızlara...”

          İmam Ali bundan sonra, bir sağına ve bir soluna baktı ve derin bir nefes aldı. “Hayır... hiç çare yok, bunlar mutlaka olacak” buyurdu ve bir müddet huşu ve sakinlik içinde kaldı.

          Bu esnada Süveyd bin Nevfel el-Hilali yanına gitti ve “Ey Emir’ül Müminin, sen bunlar olurken orada mıydın, gözünle mi gördün, nereden biliyorsun?” deyince Emir’ül Müminin ona döndü, baktı  ve gazapla şunları söyledi: “Keşki anan seni doğurmamış olsaydı, ey korkak, ey habis ve ey yalancı! Kahrolası ve yok olası seni” ve tekrar söze başladı:

 

       “Ben sırların sırrıyım,  ben nurların ağacıyım, ben göklerin deliliyim, ben tesbih edenlerin enisiyim, ben Cebrail'in dostuyum, ben Mikail'in arkadaşıyım, ben meliklerin kumandanıyım, ben feleklerin semendeliyim, ben safilerin kabıyım, ben elvahın muhafızıyım, ben karanlığın kutbuyum, ben Beyt-i Mamur’um, ben bulutların yağmuruyum, ben Gaypların nuruyum, ben hüccetlerin feleğiyim, ben hüccetlerin hüccetiyim, ben yaratılmışların doğru yola sevk edicisiyim, ben hakikatların muhakkıkıyım, ben tevilin açıklayanıyım, ben İncil’in müfessiriyim, ben Âli Abâ’nın beşincisiyim, ben yol göstericilerin rehberiyim, ben koruyucuların koruyucusuyum,  ben Araf’ın ricaliyim, ben İbrahim’in sırrıyım, ben Kelim’in (Musa’nın) yılanıyım (asasıyım), ben evliyaların velisiyim, ben peygamberlerin varisiyim,  ben Gafur’un hicabıyım,  ben celilin en seçkiniyim,  ben İncil’in ilya'sıyım,  ben şedidül kuvayım. Ben Hamd Bayrağı’nın taşıyıcısıyım,  ben Mahşer’in imamıyım,  ben Kevser'in sakisiyim, ben Cennetlerin taksim edicisiyim,  ben ateşten uzaklaştıranım, ben dinin aribeyiyim,  ben çekinenlerin imamıyım, ben Muhtar (Muhammed)’ın varisiyim,  ben yardımcıların yardımcısıyım, ben kafirlerin yok edicisiyim,  ben imamların babasıyım,  ben (Hayber) kapıyı sökenim,  ben Ahzab'ı dağıtanım, ben kıymetli cevherim,  ben ilim kentinin kapısıyım, ben beyyinatın müfessiriyim, ben müşküllerin halledicisiyim, ben Nun vel kalemim, ben karanlıkların kandiliyim. Meta Suali benim. ben Hel Eta süresinde övülenim, ben en-Nebeil Azim (Büyük olan Haber)’im, ben Sırat’ıl Müstakim (Doğru olan yol)’im, ben sedeflerin incisiyim, ben Kaf dağıyım, ben harflerin sırrıyım,  ben zamanı kısaltanım, ben sarsılmayan dağım, ben ilmin zirvesiyim, ben Gaypların anahtarıyım, ben kalplerin kandiliyim,  ben ruhların nuruyum, ben eşbahın nuruyum, ben önüne geçilmeyen süvariyim, ben kınından sıyrılan kılıcım, ben katledilen şehidim, ben Kuran’ı toplayanım, ben Beyanın binasıyım,  ben Resülüllah'ın kardeşiyim, ben Betül Fatıma'nın kocasıyım. ben İslam'ın direğiyim, ben putları kıranım, ben en iyi işiten kulak sahibiyim, ben Cinnin katiliyim. ben müminlerin salihiyim, ben felaha erenlerin imamıyım, ben kerem ve seha sahiplerinin imamıyım, ben nübüvvet esrarının hazinesiyim, ben öncekilerin haberlerini bilenim, ben sonrakilerin haberlerini verenim, ben kutupların kutbuyum, ben sevgililerin sevgilisiyim, ben zamanın beşiğiyim, ben zamanın İsa'sıyım, vallahi ben Allah'ın yüzüyüm, vallahi ben Allah'ın arslanıyım, ben Arapların  seyyidiyim, ben hüzünleri giderenim, ben hakkında Le feta illa Ali denilenim, Resülullah'ın senin benim yanımdaki misalin Musanın Harun'u gibidir, dediği kimse benim. ben Allah'ın galip aslanıyım, ben Ebu Talib’in oğlu Ali’yim”

       

          Bu esnada soruyu soran şahıs bir feryat ile bağırdı ve düşerek yerinde öldü.

İmam Ali devamla şöyle buyurdu: “Rüzgarları yaratan, ümmetleri tasarruf eden Allah’a hamd eder, İsm-i Azam ve Nur-u Akdem olan Muhammed ve âline salatu ve selam ederim.” Sonra şöyle buyurdu: “Bana göklerin yollarını sorunuz, ben onları yeryüzü yollarından daha iyi bilirim. Beni kaybetmeden önce sorunuz. Göğsüm ilahi ilimle denizler gibi coşup taştı, bana istediğinizi sorunuz”

 

         İlimde derinleşenler, hakimler, evliyalar ve asfiya yanına yaklaştılar, bastığı yerleri öptüler ve İsm-i  Azam bahşı için söze devam etmesini istediler. Yüce zat sözüne şöyle devam etti:

 

         “Sancak-ı Muhammedinin ve Devlet-i Ahmedinin kılıcı ile ve hali ile Mehdi kaim  zuhur edecek, yeryüzünü yaşanacak hale getirecek, farzı ve sünneti diriltecek” dedikten sonra şöyle devam etti: “Ey şanımdan mahcup ve halimden gafil olan! Acaibat havatırımın asarıdır, garaib zamairimin esrarıdı. Zira ben hicabı yırttım, acaibatı izhar ettim. Kapıyı getirdim, doğruyu söyledim. Gaypların hazinelerini açtım, kalplerin esrarını çözdüm, maarifin letaifini derledim. Letaifin irfan rumuzlarını vazettim. Söylediğim bu sözlerin kulpuna ve yapışanlara ne mutlu! Zuhurunu haber verdiğim o imamın arkasında namaz kılanlara müjdeler olsun. Çünkü o Kitab-ı Mastur’un ve Rakkı Menşur’un manalarına vakıftır. Beyt-i Mamur’a ve Bahr-i Mescur’a girer çıkar” dedikten sonra şu şiiri okudu:

 

           “İşte ben öncekilerin ilmine haiz oldum,

            Ve ben sonrakilerin ilmini gizledim.

            Bütün Gayp sırlarının kaşifiyim.   

            Geçmiş ve gelecek hepsi bende,

            Ben her küçük ve büyüğün emiriyim.

            İlmim bütün alemlere ihata etmiştir”

 

          Sonra buyurdu ki: “Şayet isteseydim, Fatiha’nın tefsirinden yetmiş deve yükü kitap yazardım.”  (Sayfa: 404-405-406)

 

213.                    Rifaa bin Musa, mezkur ayetle ilgili olarak, Hz. İmam Sadık aleyhi’s-selâm’ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: “Hz. Kaim Mehdi aleyhi's-selâm’ın kıyam ettiği zamanda yeryüzünde Allah’ın birliğine (La ilahe illellah) ve Hz. Resulullah’ın O’nun Peygamberi olduğuna (Muhammed’un Resulullah) şehadet getirme sesinin yükselmediği hiç bir bölge kalmayacaktır.” (Sayfa: 421)

 

 

 

214.                    “Onlar ki, eğer onlara yeryüzünde egemenlik verirsek namazı dosdoğru kılarlar, zekat verirler, marufu emreder ve münkerden sakındırırlar. İşlerin sonu Allah’a aittir.” (Hac Süresi 41. Ayet)

              

              Ebu’l Carud, Hz. İmam Muhammed Bâkır aleyhi’s-selâm’ın şöyle buyurduğunu söyler: “Bu ayet Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ve ashabı hakkında nazil olmuştur. Allah Teala onları yerin doğu ve batısına egemen kılacak, onların eliyle dini aşikâr edecektir. O, zuhur edince, artık zulüm ve sapıklıktan eser kalmayacaktır.” (Sayfa: 425)

 

215.                    “Ve onun arkasında baki kalacak bir kelime bıraktık da belki onlar geriye dönerler” (Zuhruf Suresi 28.) ayeti hakkında, Sabit-i Somali, Ali bin Hüseyin’den, o babasından, o da Ali bin Ebu Talib aleyhi’s-selâm’dan rivayet eder ki, şöyle buyurmuştur: “Bu ayet, bizim hakkımızda nazil olmuştur. Allah İmameti Kıyamet’e kadar Hüseyin’in zürriyetinde karar kılmıştır. Bizden olan Gaybette bulunacak İmam’ın iki gaybeti vardır. Birisi diğerinden daha uzun olacaktır. Onun İmametine sadece yakini güçlü olan ve marifeti sahih olanlar bağlı kalacaklardır.”

                    Sonra buyurdu ki: “Allah (c.c)’ın velisi, Resulullah ve sonraki İmamların vasisi olan onikinci İmam’ın gaybeti çok uzun sürecektir. Ey Ebu Halid! Onun gaybetinde onun İmametine inananlar ve onun zuhurunu bekleyenler, bütün zamanların ehlinden daha efdaldirler. Çünkü yüce Allah onlara öyle akıl, zeka ve marifet vermiş ki gaybet, onların yanında müşahede gibidir. Allah, o zamanda olanları tıpkı Resulullah yanında kılıçla savaşan mücahitler gibi karar kılmıştır. Onlar gerçek ihlas sahipleri, bizim sadık Şiilerimiz ve Allah (c.c)’in dinine gizli ve açık olarak davet edenlerdirler.” Yine buyurdu ki: “En üstün amellerden biri de Mehdi’nin zuhurunu beklemektir.” (Sayfa:427)

 

 

216.                     “Eğer kâfirlerle mü’minler birbirinden ayrılmış olsalar onlardan kâfir olanları acı bir azapla azaplandırırız.” (Fetih 25. Ayet) Ayeti ile ilgili olarak İmam Cafer-i Sadık aleyhi’s-selâm buyurdu ki: “Doğrusu kâfirlerin ve münafıkların sulbünde Allah’ın mü’min emanetleri vardır. Allah’ın o emanetleri onlardan ayrılmadıkça Kaim’imiz zuhur etmeyecektir. O, emanetler ayrılınca zuhur edecek, kâfirleri ve münafıkları öldürecektir.” (Sayfa: 428)

 

217.                    İmam Ali’ den, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Her kim kurtuluş gemisine binmeyi, sağlam olan kulpa ve Allah’ın sağlam olan ipine tutunmayı severse Ali’ yi veli edinsin, onun düşmanıyla düşman olsun  ve onun evlatlarından olan Hidayet imamlarına uysun. Onlar benim halifelerim, vasilerim, benden sonra Allah’ın yaratıklarına olan hüccetleridir. Onlar ümmetimin üstatları, takvalıları ve Cennet’e götürenlerdir. Onların tarafı benim tarafımdır, benim tarafım da Allah’ın tarafıdır. Onların düşmanlarının tarafı da Şeytan’ın tarafıdır.” (Sayfa: 445)

 

218.                    Hz. Ali’den naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Hüseyin’in evlatlarından biri ümmetimde kıyam etmedikçe dünya yok olmaz. O, yeryüzü zulümle dolduğu gibi, onu adaletle dolduracaktır.” (Sayfa: 445)

 

219.                    İbn-i Abbas’tan, Resulullah (saa) şöyle buyurdu:  “Ben, Ali, Hasan, Hüseyin ve Hüseyin’in evladından dokuz (imam) hepimiz temiz ve masumuz.” (Sayfa: 445)

 

220.                    Hasan bin Halid’den, İmam Ali bin Musa er-Rıza aleyhi’s-selâm şöyle buyurdu: “Benim evlatlarımın dördüncüsü, cariyelerin en üstününün oğludur. Allah onun vesilesiyle yeryüzünü bütün zulüm ve haksızlıklardan temizleyecektir. Halkın doğumunda tereddüt ettiği gaybet sahibi odur. O, zuhur ettiğinde yeryüzü Rabbinin nuru ile aydınlanacak. Halkın arasında adalet ölçüsünü kuracak. Böylece hiç kimse başkasına zulmetmeyecek. Yeryüzü ona itaat edecek ve onun gölgesi olmayacak.”

      Ona şöyle soruldu: “Ey Allah resulünün oğlu! Siz Ehl-i Beyt’ten olan Kaim

      kimdir?”

      Buyurdu ki: “Benim evlatlarımdan dördüncüsü. Cariyelerin en üstününün oğludur. Allah, onun vesilesiyle yeryüzünü her türlü kaksızlıktan temizleyecek ve her türlü zulümden pâk kılacaktır. Halkın, veladetinde tereddüt edeceği odur. Zuhurundan önce gaybete çekilecek olan odur. O zuhur ettiğinde yeryüzü Rabbinin nuruyla aydınlanacak ve halkın içinde adalet ölçüsünü kuracak. Böylece hiç kimse başkasına zulmetmeyecek. Yeryüzü ona itaat edecek ve onun gölgesi olmayacaktır. Gökten bir münadi onun adına nida edecek ve yeryüzündeki bütün halk ona doğru yapılan şu çağrıyı işitecek: “Bilin ki, Allah’ın hücceti Beytullah’ın yanında zuhur etti, ona tabi olun. Şüphesiz hak onunladır ve ondadır.” Ve bu konuda Allah’ın ayeti şöyle geçer: “Eğer istersek onlara gökten bir ayet nazil ederiz de hepsinin boynu onun karşısında eğilir”(Şuara Süresi 4. Ayet)  “Yakın bir mekandan bir münadi, o gün nida eder ve onlar da o hak sesi 

           duyarlar. İşte o zuhur günüdür.” Yani oğlum Kaim Mehdi’nin zuhuru.” (Sayfa:

           448)

 

221.                    Abdurrahman bin Kesir dedi ki: İmam Cafer-i Sadık (as)’a Allah’ın bu buyruğu: “Onlar birbirlerine neyi soruyorlar, o büyük haberi mi, onda ihtilafa düşmüşlerdir.” (Nebe Süresi 1,2 ve 3. Ayetler) Ve bu buyruğu: “Velayet hak olan Allaha mahsustur.” (Kehf Süresi 44. Ayet) hakkında sordum. Buyurdu ki: Emir’ül Müminin Hz. Ali (as)’nin velayetidir. Kendisi şöyle diyordu: Allah’ın benden daha büyük  bir haberi ve daha  büyük bir ayeti yoktur.” (Sayfa: 495)

 

222.                    Hz. Ali şöyle buyurdu: “Ben hidayete eriştiren ve hidayete eren kişiyim, ben miskinlerin  ve yetimlerin babasıyım, ben dulların kocasıyım, ben her zayıfın iltica yeriyim, ben her korkanın eman yeriyim, ben müminlerin cennetteki önderiyim, ben sapasağlam olan Allah’ın ipiyim, ben kopmak bilmeyen kulpayım, ben takva kelimesiyim, ben Allah’ın gözüyum, ben Allah’ın doğru konuşan diliyim, ben hakkında: “Nefsin: Yazıklar olsun bana, Allah’ın tarafına nasıl kusurda bulundum” (Zümer 56.ayet)  diyeceği kimseyim, ben Allah’ın kulları üzerine rahmet ve mağfiret ile uzanmış olan Allah’ın eliyim, ben o kapıyım ki, kim beni ve hakkımı hakkıyla tanırsa şüphesiz olarak Rabbini tanımış olur. Nitekim ben, onun peygamberinin yeryüzündeki vasisi ve kulları üzerine olan hüccetiyim. Bu sıfatlarımı ancak Allah’a ve Resulüne karşı çıkanlar inkar ederler.” (Sayfa: 495)

 

223.                    Yasir bin Hammad, İmam Ali el-Rıda'dan, babaları ve dedelerinden naklen, Resulullah (saa) Hz. Ali'ye hitaben şöyle buyurdu: "Ey Ali, sen Allah’ın hüccetisin, sen Allah’ın kapısısın, sen  Allah’a götüren yolsun, Nebe'ül Azim (Büyük olan haber), Sırat-ı Müstakim (Doğru olan yol) ve Mesel-i Ala (En yüce örnek) sensin. Sen müslümanların imamı ve Müminlerin Emiri'sin. Sen vasilerin en hayırlısı ve Sıddık (doğrulayıcı)' ların üstadısın. Ey Ali, sen en yüce faruk ve en büyük sıddıksın. Senin fırkan benim fırkamdır, benim fırkam da Allah’ın fırkasıdır, senin düşmanlarının fırkası da Şeytanın fırkasıdır" (Sayfa: 495-496)

 

Vesallallâhu alâ Seyyidinâ Muhammedin ve alâ âli Muhammed.