FAZİLETNAME

Şâzân İbn-i Cebrâil kendi Fedâil kitabında şçyle nakletmektedir: "Bir gün Resulullah (s.a.a) oturmuştu ve yanında da Emir-ül Mu'minin Ali (a.s) bulunuyordu. O sıra Hz. Hüseyin içeriye girdi. Resulullah  (s.a.a) onu yanına oturtarak iki gözünün  arasını ve dudaklarını öptü. Hz. Hüseyin o sıralar altı yaşındaydı. Hz. Ali Resulullah'a dönerek şöyle dedi: "Ya Resulallah, oğlum Hüseyn'i seviyor musun?" Allah Resulü buyurdu: "Nasıl sevmem, oysa o benim vücudumdan bir parçadır." Hz. Ali (a.s) arz etti: "Ya Resulallah, hangimizi daha çok seviyorsun, beni mi, Hüseyni mi?" Hz. Hüseyin araya girerek şöyle dedi: "Babacığım kimin şeref ve fazileti daha yüce olursa, onu daha çok sever ve makamı ona daha yakın olur." Hz. Ali oğluna hitaben şöyle dedi: "Ey Hüseyn benimle fazilet yarışmasına girer misin?" Hz. Hüseyn de "Evet babacığım, eğer istiyorsan!" diye cevap verince Hz. Ali kendi faziletlerini şöyle sıralamaya başladı: "Ey Hüseyn, benim Mu'minlerin emiri; benim sadıkların lisanı (dili), benim (Muhammed) Mustafâ'nın veziri; benim Allah'ın ilminin hazinedarı ve insanlar arasından seçtiği kimse; benim cennete en önce gidenlerin öncüsü; benim Resulullah'ın borcunu ödeyecek kimse; ben o kimseyim ki amcası cennette efendidir; ben o kimseyim ki kardeşi Cafer cennette meleklerle birlikte uçmakta… Ben o kimseyim ki Allah'ın indirdiği ayetleri onun emriyle Mekke ehline ulaştırmakla görevlendirildi. Ben Allah'ın kullarına "Allah'ın ipine topluca sarılın" diye  emrettiği sağlam ipiyim. Ben Allah'ın parlayan yıldızıyım. Ben göklerdeki meleklerin ziyaret ettiği kimseyim. Ben Allah'ın konuşan diliyim. Ben Allah-u Teala'nın yaratıklarına huccetiyim. Ben Allah'ın güçlü eliyim. Ben Allah-u Teala'nın göklerdeki yüzüyüm… Ben o kimseyim ki hakkımda Allah-u Teala şöyle buyurmuştur: "… Onlar kadirleri yüceltilmiş kullardır. Onlar Allah'ın sözünün önüne geçmezler, hep O'nun emriyle hareket ederler." (Enbiya, 26-27)

Ben Allah'ın asla kopmayan sağlam kulpuyum. Ben Allah'ın girilmesi gereken kapısıyım. Ben Allah'ın sırat üzerindeki sancağı-nişanesiyim. Ben Allah'ın girildiğinde emanda kalınan eviyim; kim benim velayetime ve muhabbetime sarılırsa, cehennem ateşinden emanda kalır. Ben Nâkislerle (biatı bozan Cemel ehli), Kâsitlerle (zalimlerle-Muâviye ve yandaşları) ve Mâriklerle (dinden çıkan haricilerle) savaşacak kimseyim. Ben kafirleri öldürenim. Ben yetimlerin babası ve ihtiyar kadınların sığınağıyım. Ben Kur'ân ayetinde bahsedilen kıyamet günü sorulacak nimetim. Allah-u Teala'nın yaratıklarına bahşettiği nimetim. Ben o kimseyim ki hakkımda Allah-u Teala buyurmuştur ki: "Bugün size dinimi tekmil ettim ve nimetimi tamamladım ve İslam'ın sizin dininiz olmasına razı oldum." (Mâide, 3) O halde kim beni severse, dini kamil olmuş bir Müslüman ve mu'min olur. Ben o kimseyim ki benimle hidayet buldunuz. Ben o kimseyim ki benim ve düşmanım hakkında buyurmuştur: "Ve durdurun onları, şüphe yok ki sorulacak onlardan." (Sâffât, 24) Yani Kıyamet günü benim velayetim sorulacak onlara. Ben Allah'ın büyük haberiyim. (Nebe', 2) Ben o kimseyim ki Gadir-i Hum günü Allah-u Teala benimle dinini kamilleştirdi. Ben o kimseyim ki Allah Resulü (s.a.a) hakkımda "Ben kimin mevlâsı isem, Ali de onun mevlâsıdır" buyurmuştur. Ben mu'minin namazıyım; benim Hayye alas-salah, benim Hayye alal-felah; benim Hayye ala Hayril-amel. Ben o kimseyim ki düşmanım hakkında Allah-u Teala şu ayeti nazil etti: "İsteyen biri, istedi gelip çatacak azâbı. * O azâbı ki kâfirlerin başından defedecek yok." (Meâric, 1-2) Bu ayet benim velayetimi inkar eden "Nu'man bin Hâris el-Fihrî" (Yahudi) dir. (Allah'ın laneti onun üzerine olsun.) Ben insanları ( Kevser) havzuna çağıracağım; benden başka mu'minleri davet edecek var mı? Ben evladımdan gelecek tahir imamların babasıyım. Ben kıyamet günündeki adalet terazisiyim. Ben dinin reisiyim. Ben, mu'minleri hayırlara ve Rabbimin afv ve bağışına götüren öncüyüm. Ben o kimseyim ki Kıyamet gününde (cennet) ashabı benim dostlarımdır; onlar ki benim düşmanlarımdan uzaktırlar; onlar ki ölüm anında korkmaz ve üzülmezler ve kabirlerinde azap edilmezler. Onlar, şehidler ve sıddıklardır ki Rab'lerinin indinde sevinecekler. Ben o kimseyim ki şialarımdan Allah'ın ve Resulü'nün sevmediğini sevmemeleri için söz alınmıştır, isterse babaları veya evlatları olsun.  Ben o kimseyim ki Şialarım hesapsız cennete gireceklerdir. Ben o kimseyim ki şialarımın isimlerinin yazılı olduğu divana sahibim. Ben mu'minlerin yardımcısı ve Rabbülalemin'in indinde şefaatçileriyim. Ben (savaşlarda) iki kılıçla savaşan, iki mızrakla vuran kimseyim. Bedir ve Huneyn'de kafirleri öldüren benim. Uhut'ta  düşman askerinin başına bela kesilen bendim. Ahzap (Hendek) günü Amr b. Abdeved'i vuran benim. Ben Amr ve Merheb'i öldürenim. Ben Hayber yiğitlerini öldürenim.

Ben o kimseyim ki Hakkımda Cebrail (a.s) şöyle dedi: " Zülfikar gibi kılıç ve Ali gibi yiğit yoktur." Ben Meke fethinin sahibiyim. Ben Lat ve Uzza'yı kıranım. Büyük Hubel putu ve Menât isimli diğer putu yok eden de benim. Resulullah (s.a.a)'in omzuna çıkıp putları kıran benim. "Yeğûs, "Yaûk" ve "Nesr" isimli putları kıran benim. Ben Allah yolunda kafirlere savaşan kimseyim. Rukû'da yüzüğünü sadaka veren benim. (Hicret gecesinde) Resulullah'ın yatağına yatıp müşriklere karşı onu koruyan benim. Ben o kimseyim ki cinler benim kudret ve heybetimden çekinirler! Benim (mücadele ve irşadımla) Allah ibadet edilir. Ben Allah'ın tercümanıyım. Ben Allah'ın sancağı-nişanıyım. Ben Resulullah (s.a.a)'in ilminin heybesiyim. Ben Resulullah (s.a.a)'den sonra Cemel ve Sıffın ehliyle savaşacak kimseyim. Cennet ve cehennemi bölen benim."

Söz buraya varınca Hz. Ali (a.s) sustu. Allah Resulü (s.a.a) söze başlayıp şöyle buyurdu: "Ey Eba Abdillah (il-Hüseyn), duydun mu babanın söylediklerini? Daha bunlar, onun faziletlerinin onda birinin onda birinin onda biridir ancak. Bunlar bir milyon faziletten sadece bir kaçıydı. O hatta bundan da yüce birisidir."

Bu sefer Hz. Hüseyin söze başlayıp şöyle dedi: "Hamd olsun O Allah'a ki bizi mu'min kullarının çoğundan ve bütün yaratıklarından üstün kıldı. Ceddimize de  tenzili, tevili, sıdkı ve Cebrâil-i Emin'le konuşmayı tahsis etti. Bizi seçtiği kullarının en güzidesi ve bütün yaratıklarının en üstünü karar kıldı." Sonra şöyle devam etti: "Saydığın faziletlere gelince ey Emir-el Mu'minin, sen bütün bunlarda sadık ve eminsin!"

Burada Allah Resulü Hz. Hüseyn'e dönerek "Yavrum, şimdi de sen faziletlerini anlat" buyurdu. Hz. Hüseyin şöyle başladı anlatmaya: "Babacığım, ben Ali b. Ebi Tâlib'in oğlu Hüseyn'im. Annem alemlerin kadınlarının efendisi Fâtımet-üz Zehrâ'dır. Benim dedem, Âdem oğullarının hepsinin efendisi  Muhammed-ül Mustafâ'dır ve bunda hiç bir şüphe yoktur. Ey Ali, benim annem senin annenden daha faziletlidir Allah indinde ve bütün insanların nezdinde! Benim dedem senin dedenden daha üstün ve faziletlidir Allah indinde ve bütün insanların nezdinde! Ey Ali, sen Allah indinde benden daha faziletli ve üstünsün, ama ben baba , anne ve ecdad açısından daha büyük bir iftihara sahibim!" Ravî diyor ki söz buraya varınca, Hz. Hüseyin babasının boynuna sarıldı ve onu öpmeye başladı. Hz. Ali de Hüseyn'i öperek şöyle diyordu: "Allah senin şeref ve iftiharını, ilim ve hilmini daha da artırsın! Yavrum, Allah sana zulmedenlere lanet eylesin ey Ebâ Abdillah!" Sonra Hüseyn (a.s) dönüp Resulullah (s.a.a)'in kucağına oturdu."